maandag 17 oktober 2011
To hunt or not to hunt ...
Wat is het druk met een pup in huis ! Elke ochtend neem ik de honden mee op een wandeling, maar Dyllis blijft voorlopig nog thuis. Wat niet weet, niet deert ;-)
Als ik dan terug thuis kom is het Dyllis tijd. Naar het dorp om een krantje te halen, naar het tuincentrum, naar de markt ... Als er maar mensen zijn ;-)
Behalve op maandag. Dan gaat ze 's avonds naar de ring training en ga ik 's morgens, tesamen met Escada, nog een 2e maal naar onze favoriete wandelplek.
Dyllis is qua jachtinstinct nog maagdelijk. En ik hoop dat zo te houden. Dus Escada blijft aan de lijn en Dyllis mag los tijdens deze wandeling. Zo leert ze komen op bevel en, althans dat dacht ik, niet jagen.
Maar helaas ... vandaag zat er een konijn op ons pad. En Dyllis twijfelde geen seconde ... Er achteraan dus. En dat ging met een grote precisie en snelheid. Tja ... dat heb je met een whippet zeker :-)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
13 opmerkingen:
Ai Tinne ;-) Bye bye maagdelijkheid :-p
Ik mag boffen dat Zoë en James nog nooit een konijn zijn tegengekomen als ze los lopen. Maar ik weet nu ook al dat ze er zullen achteraangaan.: de voorbije weken ben ik namelijk meermaals tamme konijnen achter draad tegengekomen en hoe ze daar op reageren zegt genoeg :-/ Dus ook 'niks aangeleerd', maar dat jachtinstinct hé...Na de eerste snuffelkennismaking (dat konijn wist niet beter) met James ging hij heel snel happen. En Zoë moest ik meesleuren van aan de draad terwijl ze aan het janken was.
Dat effect hebben kippen of zelfs katten niet op hen ;-)
Funky en Escada zijn nochtans stiller als ze een konijn zien. Bij het zien van een kat slaan de stoppen helemaal door. Wat niet wil zeggen dat konijnen veiliger zijn. Vorige week hadden ze er weer eentje te pakken, ze waren nochtans aangelijnd. Dom konijn.
Tja...konijn en windhond gaan vaak niet samen. Maar wat is Dyllis een prachtig whippetje....mag ik vragen hoe je de kleur noemt die hij heeft, lijkt namelijk ( denk ik) veel op die van onze Rico, of heb ik het fout?
Gelukkig, Dyllis is een echte whippet. En een mooie ook ;>))). Als onze honden de dingen langzamer door hadden dan ze nu doen, dan hadden ze vast niet al die duizenden jaren kunnen functioneren aan de zijde van de mens. Maar de mens is ondertussen wel veranderd, dat onze whippets dat nog niet door hebben.... is wel een beetje traag ;>)))
Monique, ze staat geregistreerd als fawn, maar dat zijn Escada en Bowie ook. Haar kleur is heel verschillend, dus ik weet eigenlijk niet of het wel fawn is.
Maar misschien kan Monique (Post :-)) daar iets meer zinnigs over zeggen.
Welke kleur staat er bij Rico op de stamboom ? Volgens mij is hij wat donkerder.
De meeste mensen zeggen dat de kleur Isabel heet maar ik weet er helemaal niets vanaf dus dacht....hé misschien jij! Op zijn stamboom staat blauw en bruin. Maar Dyllis is inderdaad wat lichter van kleur maar haar snuitje is zowat hetzelfde als ons Rico zijn snuit. Heel leuk om te zien dat ze toch wat op elkaar lijken.
@ Monique (van Dennis en Rico ;-)): ik had aan Marc ook al gezegd dat Dyllis me aan jullie Rico'tje (pralientje ;-)) deed denken! Blij te zien dat jullie dat ook vinden ;-)
Al zal Rico nog een tintje donkerder zijn: het is een heel speciaal, mooi kleurtje. Het komt trouwens mooier uit 'live' dan op foto, vind ik persoonlijk.
Ik vind het altijd grappig als we op de wandeling kippen passeren. Daar kijken ze niet naar om, maar krijgen ze anders ook vaak op hun bord :-))
Trouwens, stel dat ze een kat te pakken krijgen. Eten ze die ook op? Of zijn alle honden gewoon 'kwaad' op katten? :-)
Ja Monique, Dyllis heeft ook een grijs snuitje ;-)
Evelien, ik denk dat onze honden een kippetje wel zouden pakken (duiven pakken ze alleszins ;-). Maar opeten met al die veren ...
Ah, Dyllis, niet alleen (fraaie) whippet van buiten, maar ook van binnen. :-)
Jaja, als de tijd rijp is zal ze zeker wel een coursing licentie halen !
Die lieve puppies blijven natuurlijk geen puppy hé. De mijne hebben nog geen jachtpartij geopend en lopen ook nooit mee met "Escada and the Gang" Maar als ze een kat zien gaan ze door het lint. Gelukkig maar heb ik geen lint maar een hoge muur rond mijn tuintje ;o))
Duuntje keek in het begin altijd heel lief naar mijn kippen maar dat eindigde toch ieder keer weer met een kat en muis spel of in dit geval een hond en kip spel met als eindresultaat een kip met hartritmestoornissen. We hebben het niet verder laten komen.
Een beetje laat misschien; maar ik weet nu na mijn weekend Engeland hoe de kleur van Dyllis daar wordt genoemd: blue fawn. Ik heb daar uitgebreid kennis gemaakt met Dyllis familie: vader, moeder en nestzus. Leuk was dat!
Blue fawn. ja, dat zou best kunnen !
Een reactie posten