Wandeling in Chaam

Zondag hadden we een wandeling in Chaam. Nu ja, we ... Marc met onze jongsten Escada, Funky en Dyllis. Ik was met de oudjes en maakte een kortere wandeling naar een nieuw uitzichtpunt hier in de omgeving. Ook mooi, maar geen Chaam ;-)

Zaterdag was de opening, maar die hadden we gemist, dus zondag ging ik tesamen met Dirk een kijkje nemen. Vanaf de toren zou je het Atomium in Brussel moeten kunnen zien, maar helaas daar heb je wel goed weer voor nodig. Voor de oudjes is dit een aangename wandeling van een uurtje over de velden waar af en toe een haas op duikt.
Chaam was natuurlijk veel spannender. Marc had afgesproken met Naära en haar zoon en nieuwe vriend, Florinda, Stijn en Patrice en uiteraard met al de hondjes.

 Hier op de grote weide liepen (bijna) alle honden los.

 Een renhond van Stijn,

 Dyllis op de uitkijk,

 Funky die haar weer probeert af te schudden,

 Escada die spannende dingen zoekt in het hoge gras,

 en daarmee duidelijk de interesse wekt van de rest van de roedel.

 Funky geniet duidelijk.

 Gedurende de week loopt hij niet meer zo veel. Gewoon omdat hij het niet meer zo nodig heeft denk ik.

En hier maken ze kennis met de jongste aanwinst van Stijn en Patrice.

 Zwart in de meerderheid ;-)

 Muisjes ?

En nog een camouflage foto. Het lijkt wel een ree.

Vakantie, week 2

Ondanks de hoeveelheid foto's, probeer ik de 2e week in 1 bericht te krijgen. Een zeer kleine selectie van de vele zwemfoto's en zichtjes. Maar ik vrees dat jullie anders echt wel een overdosis gaan krijgen ;-)

Er werd ook heel gezond gegeten.

groenten dus.  Oh ja, met een biefstukje. Maar deze kerel hebben we wel door 3 gedeeld.

En er bleven nog genoeg restjes voor de honden over.

Eén van de prachtige zichtjes gemaakt tijdens een wandeling.

En ook dit is zalig ...

De rollen waren meestal vrij duidelijk aan de caravan. Ik op een plastic stoel, en Escada comfortabel in de Lafuma :-)

Dyllis genoot op één of andere manier van rollen in de schelpen ... rare hond.

Ja, en daar komen ze weer ... water honden.

En een mooie van Escada.

Dat hebben ze echt elke dag gedaan. Waar ze konden gingen ze de zee in.

Of wandelen in de duinen.

Daar willen wij zijn !

En baasje maar stokken gooien.

Die ze dan één voor één gingen halen.

Wat deze visser zoekt weet ik niet.

Even een portretje.

Dyllis is echt wel een heel nieuwsgierige hond. Telkens een muurtje haar het zicht ontnam moest ze springen of tenminste kijken.

Oh er is water ... :-)

's avonds lagen Mozart en Bowie gezellig naast elkaar.

Terwijl wij met z'n allen genoten van een aperitiefje. Heerlijk moment van de dag !

Onze avondwandeling werd aangepast na enkele escapades. Maestro, Funky, Escada en Dyllis waren enkele avonden na elkaar de duinen in verdwenen. En de laatste keer zo lang terwijl het al erg donker werd. We hadden dus besloten de avondwandeling niet meer samen op het strand te doen. Ook het tij was niet meer zo interessant. Van het grote strand bleef enkel een klein streepje over 's avonds.

Dus dan maar een wandeling aan de lijn 's avonds.

Maar wel een mooie ;-)

Waar alleen Ixelle en Bowie los mochten.

Tja ... voor zo'n zonsondergang ga je toch naar Bretagne !

De laatste dag ging Marc nog wandelen waar de honden heerlijk konden rennen.

Al verdwenen ze ook daar weer de duinen in, dit keer niet onder het goedkeurend oog van Maestro ;-)

Ach ... ze hebben zo genoten.

En dat maakt mijn vakantie dubbel zo goed !

The end ...

La Trinité - Dag 7 & 8

Dag 7 en 8 weeral, zater- en zondag. Nu ja, als je op reis bent sta je daar niet bij stil. Het waren wel de meest frisse dagen van de vakantie. Tinne is die dagen niet gaan zwemmen (hoewel ik van de andere dagen ook nooit harde bewijzen heb gezien). Ze bleef weer gewoon bij de oudjes om wat te lezen en een klein toertje te doen. Waar Dirk, Hans en Elly uithingen, heb ik geen flauw idee van.

Zelf ging ik op zaterdag met de jongeren naar Larmor-Baden. Dankzij het mapje met wandelingen dat we aan het begin van de vakantie gekocht hebben, vond ik een aantal plekjes waar we 10 jaren eerder niet geweest waren. Het blauwe lusje is de wandeling die we gemaakt hebben

In vogelvlucht was het niet zo ver van de camping, maar de Baai van Morbihan lag een beetje in de weg. En onze auto drijft niet zo goed (en nee, ik heb dat niet getest). Dus na wat rondrijden via Vannes, kwamen we in Larmor-Baden.

En we hadden geluk. Het was laag tij zodat we de weg naar Île Berder vrij was. In de namiddag zou hij onder water gestaan hebben.

Tijdens ons rondje op het eiland zagen we heel wat zeilbootjes, groot en klein. De baai is een populaire zeilplek blijkbaar.

Dyllis had daar geen oog voor, maar tot op heden heeft ze nog niet verteld wat ze dan wel gezien had.

Ze had dan weer wel interesse voor het strand nabij Locmiquel.

En samen met Funky wil ze zelfs de oesterbanken een blik gunnen.

We hadden dit jaar dan misschien geen bergen te beklimmen, trappen hebben we des te meer gedaan. De Sentier Côtier die we op heel wat plaatsen hebben gevolgd is alles behalve een vlak asfalt weggetje.

Dus dat verdiende wel een mooie beloning voor baasje. Deze overheerlijke zeevruchten schotel kon je 's morgens bestellen bij het restaurant en dan 's avonds afhalen en bij je caravan opeten. Omdat het wat fris was om buiten te zitten, installeerden we ons in het chalet dat Dirk had gehuurd.

Na deze supermaaltijd, zetten we de traditie verder met een avondwandeling langs het strand. Het was weer heerlijk genieten, dus laat ik er maar niet teveel woorden aan vuil maken en de foto's voor zich laten spreken.

Tinne dacht dat Dyllis wel mooi zou staan met een zeewierpruikje, maar Dyllis dacht er anders over.

Hoewel ik de zee nog niet beu gezien was, dat zal je in de volgende blogjes nog wel merken, besloot ik op zondag toch maar eens meer naar het binnenland te gaan.

Daar heb je ook hele mooie riviertjes

kreekjes

holle wegen

bossen

en beekjes om je dorst te lessen

En met deze "andere" wandeling van zo'n 11km waren we over de helft van onze vakantie. We konden beginnen aftellen. Maar daar stonden we liever nog niet bij stil.