La Trinité - Dag 7 & 8

Dag 7 en 8 weeral, zater- en zondag. Nu ja, als je op reis bent sta je daar niet bij stil. Het waren wel de meest frisse dagen van de vakantie. Tinne is die dagen niet gaan zwemmen (hoewel ik van de andere dagen ook nooit harde bewijzen heb gezien). Ze bleef weer gewoon bij de oudjes om wat te lezen en een klein toertje te doen. Waar Dirk, Hans en Elly uithingen, heb ik geen flauw idee van.

Zelf ging ik op zaterdag met de jongeren naar Larmor-Baden. Dankzij het mapje met wandelingen dat we aan het begin van de vakantie gekocht hebben, vond ik een aantal plekjes waar we 10 jaren eerder niet geweest waren. Het blauwe lusje is de wandeling die we gemaakt hebben

In vogelvlucht was het niet zo ver van de camping, maar de Baai van Morbihan lag een beetje in de weg. En onze auto drijft niet zo goed (en nee, ik heb dat niet getest). Dus na wat rondrijden via Vannes, kwamen we in Larmor-Baden.

En we hadden geluk. Het was laag tij zodat we de weg naar Île Berder vrij was. In de namiddag zou hij onder water gestaan hebben.

Tijdens ons rondje op het eiland zagen we heel wat zeilbootjes, groot en klein. De baai is een populaire zeilplek blijkbaar.

Dyllis had daar geen oog voor, maar tot op heden heeft ze nog niet verteld wat ze dan wel gezien had.

Ze had dan weer wel interesse voor het strand nabij Locmiquel.

En samen met Funky wil ze zelfs de oesterbanken een blik gunnen.

We hadden dit jaar dan misschien geen bergen te beklimmen, trappen hebben we des te meer gedaan. De Sentier Côtier die we op heel wat plaatsen hebben gevolgd is alles behalve een vlak asfalt weggetje.

Dus dat verdiende wel een mooie beloning voor baasje. Deze overheerlijke zeevruchten schotel kon je 's morgens bestellen bij het restaurant en dan 's avonds afhalen en bij je caravan opeten. Omdat het wat fris was om buiten te zitten, installeerden we ons in het chalet dat Dirk had gehuurd.

Na deze supermaaltijd, zetten we de traditie verder met een avondwandeling langs het strand. Het was weer heerlijk genieten, dus laat ik er maar niet teveel woorden aan vuil maken en de foto's voor zich laten spreken.

Tinne dacht dat Dyllis wel mooi zou staan met een zeewierpruikje, maar Dyllis dacht er anders over.

Hoewel ik de zee nog niet beu gezien was, dat zal je in de volgende blogjes nog wel merken, besloot ik op zondag toch maar eens meer naar het binnenland te gaan.

Daar heb je ook hele mooie riviertjes

kreekjes

holle wegen

bossen

en beekjes om je dorst te lessen

En met deze "andere" wandeling van zo'n 11km waren we over de helft van onze vakantie. We konden beginnen aftellen. Maar daar stonden we liever nog niet bij stil.