Na bijna 5 uren in de auto kwam ze terecht bij 4 andere honden, een vreemd huis, vreemde mensen en een vreemde taal. Escada verdween in een kennel die we hadden klaar gezet en waar we haar vertrouwde dekentje hadden ingelegd. Ze zou er 2 dagen bijna niet uitkomen. Wel heb ik ze die avond nog even op tafel gezet. Om een foto te nemen.
 |
| Escada een jaar geleden |
Na 2 dagen ging er plots een klik om in haar hoofdje. Ze kwam uit het kenneltje en besloot dan maar de touwtjes in handen te nemen. Het klikte ongelooflijk goed met Funky, haar broer en met Bowie, haar vader. Maar ook met Xian en zelfs met onze Groenendaeler Ixelle kan ze het ongelooflijk goed vinden. Als ze maar de baas mag zijn ;-)
De foto hierboven is deze ochtend genomen. Op precies dezelfde plaats.
8 opmerkingen:
Wat gaat zo'n jaar snel voorbij. En nu voelt het net alsof ze er van het begin is bijgeweest. Hoop dat jullie nog veel jaren plezier van elkaar mogen hebben. Escada zag en ziet er prachtig uit.
Het lijkt wel of het zo heeft moeten zijn, zo perfect past ze bij jullie.
Geniet lekker verder van dit mooie meisje! Komen jullie gezellig vaak coursen, het komend seizoen?
Annemarie, ik zou met haar zowiezo de CACIL in Vien willen lopen omdat die zo mooi is. Maar eerst haar spierscheur laten genezen en dat blijkt niet zo gemakkelijk :-(
Het is heel bijzonder, dat dit mooie teefje uiteindelijk toch bij jullie terecht is gekomen; ze was immers ons favorietje bij de dames, toen we samen het nest gingen bekijken in Duitsland.... Ze was vorig jaar al mooi, en nu nog steeds, maar meer in balans en alert, puur een kwestie van tussen de oren!
Wat een mooie meid is het toch Tinne, geen wonder dat Maestro een beetje mesjogge van haar was.
Met haar schouder gaat het nog niet echt goed begrijp ik uit je berichtje aan AnneMarie, jammer dat het zo lang duurt.
Sterkte!
't Zal wel genezen hoor Elly. Maar ze mag nu al meer dan 2 weken niet meer los en dat begint zwaar op haar humeur te werken. En ik krijg telkens weer die vernietigende blik ...
Dat ken ik ja. Ik ben deze loopsheid echt heel voorzichtig qua loslaten met Donna omdat ik het nu wel heel jammer zou vinden om een nest dubbelemuiskeespoedels te fokken. Maar ze neemt het me niet in dank af...
Een jaar! Wat gaat dat snel!
En ze staat er op de foto een heel stuk kwieker bij als een jaar geleden, ze straalt.
Superfijn dat ze bij jullie mag zijn!
Een reactie posten